maandag 20 september 2010

Onderhoud trommel remmen. (tip Giessen!)


Dit regenachtige weekend wat onderhoud aan de quest. Eerst de (kleine)trommelremmen aangepakt, zelf verwachtte ik na rondje Ierland (met soms steile afdalingen) vrij vervuilde remmen. Echter na 6200 km. Intensief gebruik waren beide trommelremmen bijna niet vervuild. Dat viel mij mee want Kees vHattem had zijn grote remtrommels voor rondje Ierland onderhoud gegeven en deze waren toen al meer vervuild. Zal mij benieuwen hoe de grote remtrommels in Giessen weer terugkomen. Ik heb in 2 steile lange afdalingen in Ierland, de remmen qua heet worden vergeleken met die van Ben. Deze werden op het eind net zo heet. Dus (ook in Giessen) kans op grote ovale remtrommels als je deze ( na zo’n afdaling) verhit op de parkeerrem zet!! Doordat de grote remtrommels zwaarder zijn 500g. en naar het lijkt sneller te vervuilen (meer luchtspleet) ga ik niet over op grotere remmen maar pak eerder (bergritten) de remparachute erbij. De beide schokbrekers heb ik ook uit elkaar gehaald en voorzien van vet en het smeerkussen ingedruppeld met olie. Dit gaat beter dan indruppelen van bovenaf. Bij de tijdrit in Texel zag ik dat Harry Lieben zijn stoel aardig met gaten had voorzien. Zelf durfde ik deze gaten niet op zijn grootte te boren (20 a 30 mm. groot) maar boorde deze op 10 mm. Geeft meer ventilatie en scheelt weer (een beetje) gewicht.

dinsdag 14 september 2010

Velomobiel & ligfietstocht naar de tijd van Napoleon.

Op zaterdag 2 oktober rijden we met velomobielen & ligfietsen de route van Napoleon. Vanaf St’Maartensvlotbrug ( 1752 HC nr.49 Camping T’ Ruige veld) door de duinen naar Fort kijkduin in Den Helder. Het kronkelende fietspad tussen Callantsoog en Den Helder is een van de mooiste fietsroutes van de kop van Noord-Holland. Via de duinen met een asfalt fietspad wat bij Fortkijkduin uitkomt. Het duin & bos gedeelte tussen Julianadorp en Den Helder is zeker een van de mooiste stukken natuur van Nederland (wat nog bij weinig mensen bekend is..)
In Fortkijkduin kunnen we het Fort en gangenstelsel (wat Napoleon heeft aangelegd) bekijken. Hier is ook een ZeeAquarium aangelegd met een glazentunnel waar men door heen kan lopen. Terug kan dan via Lange Jaap (de vuurtoren) en buitenkant zeedijk waar men de razende bol (grote zandplaat) en Texel ziet liggen hierna eventueel via de kano&fiets route terug. Deze goed te berijden asfalt weg kronkelt over bruggetjes en tussen slootjes weer richting Julianadorp.
Deze toertocht voor velomobielen is een onderdeel van het velomobieltreffen maar men kan ook alleen deze dag meerijden. Het wordt zeker een unieke tocht.
Voor verdere informatie Deze link naar de pagina van Majoor Kees

maandag 6 september 2010

NK Tijdrit Texel & zielige bukker?

Zaterdag 4 september was het NK tijdrijden op Texel in allerlei categorieën. Rijden op Texel is toch speciaal, de boottocht er naar toe en het ongedwongen sfeertje bij de startplaats. Omdat vorig jaar de groep velomobielen de snelste tijd had neergezet, moesten wij nu als eerste groep starten en niet meer op indicatietijd. Eigenlijk was dit al een teken dat de organisatie de groep velomobielen “anders” ging/gaat behandelen. Martje beet in haar STRADA de spits af en zette later een knappe tijd neer . Bij het keerpunt wat nu echt 180 graden was, reed ik vlak achter haar en zag dat de bochten-commissarissen zich in het zweet werkte om haar en de andere velomobielen (die te ruim keerde) de bocht om te helpen. Dikke pluim voor die mannen, anders was het een aardige file geworden bij het keerpunt. Terug was het voor de wind en lag mijn teller rond de 60 km/uur. In de verte zag ik Wim S. maar die was in een bloedvorm en niet te achterhalen. Nu was het zo dat op Texel alle soorten fiets categorieën mee mogen doen voor het Nederlands Klassement tijdrijden maar zonder prof of elite licentie, Of je nu een lichaamsbeperking hebt en/ of je rijd een afwijkende fiets er is wel een klassement waar je aan mee kan doen (heerlijk ongedwongen zonder elektr. trapondersteuning). Echter er zijn altijd wel mensen en racefietsers (bij ons bukkers genoemd) die het Cancellara syndroom aanwakkeren en wijzen naar die velomobielen die veel te hard gaan en dat er met een accu gereden wordt met trap ondersteuning. Dat van die accu is waar, een velomobiel is voorzien van een claxon,knipper&licht installatie om zo goed mogelijk voor anderen hun positie op de weg aan te geven. Respect voor die mannen en hun velomobielen die met ontwerp (Ympte) en aanpassingen (Wim 63jaar oud) hun fiets tot hoge snelheden kunnen krijgen. Maar ook al die andere velomobiel (met of zonder handicap) rijders die eigenlijk nog maar net fietsen en met hun velomobiel of ander soort fiets (tandem) harder gaan dan menig professioneel wielrenner. De Prof. wielrenner. Cancellara heeft die trapondersteuning niet nodig en heeft al veel over zich heen gekregen door dit gerucht. En mocht zo’n (race)fietser deze wel met elektr.ondersteuning in wedstrijden gebruiken.... Dan is dat gewoon een “zielige bukker”... De velomobielen die met wedstrijden meedoen worden zo vaak bekeken & gescand &gefotografeerd dat dit direct zou opvallen. Dirk Vinke en mede organisatoren werden door deze snelheids geruchten een klein beetje geïntimideerd maar zie ook Website Wim komt er uit de hoek van de velomobielen een helpende hand. In een velomobiel wordt gewoon hard gefietst zonder beperking op aerodynamische ontwikkelingen zoals bij de racefiets en.. dat geeft weleens wat jaloursheid :)
Voor de rest van de uitslag zie link http://www.wielercomitetexel.nl