5 september was de tijdrit op Texel. Sóchtends mijn oude banden verwisselt, Achterband Koyak (inmiddels 10500 km) en voor de Durano’s (5200 km.) Eigenlijk zien ze er nog redelijk uit maar het loopvlak is redelijk vlak afgesleten, wat dus meer rolweerstand geeft. Dus nu de nieuwe er maar op en morgen de oude weer terugzetten. Voor woon-werk verkeer zijn de oude banden nog goed genoeg. Dan spiegels eraf, voorlicht afplakken en wat stukken sinasappel mee voor onder de wedstrijd. Bram mijn zoon rijd met de bukkers mee en gaat met de auto naar de Tesselse Pont. Zelf ga ik fietsen (mentaliteit verschil tussen ligger en bukker : ) onderweg kom ik Yvonne tegen het is dan inmiddels 12:30 en 13:35 moet ze startte in Oudeschild. Vond dat een aardige uitdaging als je de boot van 12:35 neem.….Maar ze had daar geen moeite mee. In Oudeschild ook nog te ver gereden maar ze stond op tijd aan de start (m.b.v Marian van raceKees). De overige velomobielen en liggers kwamen nu druppelgewijs aan en parkeerde naast de tent. Ook supporters zoals Jan, Mathijs, Kees waren inmiddels gearriveerd en hoorde dat Yvonne bij het keerpunt alle mannelijke & vrouwelijke bukkers gepasseerd was en daar op dat moment de snelste tijd had gerealiseerd en lang stond ze bovenaan (petje af). Eindelijk (laatste uur)mochten de overige liggers ook starten. Ik had 184 en startte achter Wim en na mij kwam Ympte. Ik startte naast het podium (net als de meeste velomobielen) en Ympte bovenop (de “explosie” start). De start was goed en had al gauw de teller op 56 km. Per uur staan. Moest wel glimlachen toen halverwege het eerste stuk, Ympte mij al voor bij kwam (tegen de 70 km/h wat een klasbak). Wim daar in tegen bleef op dezelfde afstand voor mij rijden. Boven op de dijk werd de Quest aardig door de wind heen en weer geschud. ( hoorde later dat hier een aantal schuimkappen waren weggewaaid). Bij het draaipunt kwam ik niet uit met de bocht maar werd geholpen door de vlagger. (bedankt hoor). Inmiddels zag ik dat Wim inliep op een witte Quest maar zelf kwam ik niet dichterbij. We moesten nog een paar kilometer en ik liep plotseling in op Wim. De witte Quest reed net voor hem. Het was voor mij toen “de dood of de gladiolen”” en ben gaan versnellen en kwam “boven mijn adem” te fietsen. De verzuring sloeg snel toe maar liep erg snel in op de 2 questen voor mij. Op iets meer dan 100 mtr voor de finish had ik een BDE ; ) (bijna dood ervaring) en kon nog voor de eindstreep passeren. Het duurde wel even voor ik uit mijn “kanarie” kon stappen maar het was een leuk en goed georganiseerd evenement. ….. en Ympte petje af hoor.. met 62 km/h gemiddeld gereden.
Hierbij de link met de uitslagen
..
..
En hier het enige algeheel klassement met tussentijden
3 opmerkingen:
Beste Cees. Mensen die een BDE hebben gehad denken daar met véél weemoed aan terug. Jij zag waarschijnlijk het zwart voor je ogen. Groeten ReesKees.
Hi Cees,
Je schrijft dat je afgesleten banden meer rolweerstand zouden geven. Klopt niet hoor, versleten banden lopen aantoonbaar lichter dan nieuwe banden. Het dunnere loopvlak vervormt namelijk makkelijker en levert minder weerstand en dus meer snelheid op.
Groeten,
Wim Schermer
Had vroeger continental grand prix als wedstrijd banden. Die kregen een recht afgesleten loopvlak. Het rijgedrag (bochten) werd minder en werden lek gevoeliger. Het zit waarschijnlijk tussen mijn oren dat ze dan langzamer zouden rijden. Nieuwe banden geven mij wel een goed gevoel.
mvg Cees
Een reactie posten